ارزیابی مقدار دوز جذبی مؤثر و شرایط درمان یک تومور خارج از مرکز فانتوم سر در روش گیراندازی نوترون با بور با استفاده از شبیه‌سازی مونت کارلو

زمینه: در زمینه­ی درمان تومورهای مغزی به روش گیراندازی نوترون با بور، مقادیر دوز مؤلفه­های نوترون و گاما و شرایط درمان یک تومور خارج از مرکز فانتوم سر، شبیه­سازی شده است. اهداف این مطالعه، محاسبه­ی میزان دوز مؤثر و مقدار دوز دریافتی در فانتوم سر و تعیین مدت درمان با توجه به حد مجاز تعیین شده از سوی کمیسیون ICRP، بوده است. مواد و روش‌ها: در این تحقیق، یک فانتوم سر انسان روبروی یک سیستم نوترونی (شامل چشمه کالیفرنیوم 252، کندکننده، بازتابنده و فیلترهای فوتونی و نوترونی) شبیه­سازی شد. یک تومور کروی شکل، خارج از مرکز فانتوم، در نظر گرفته شد.  فانتوم سر، شامل سه بخش پوست، جمجمه و مغز می­باشد. شبیه­سازی به کمک کد محاسباتی MCNPX2.6.0 انجام گردید. در این شبیه‌سازی، تومور به شعاع 5/1 سانتی‌متر در عمق 2 سانتی‌متری مغز، در نظر گرفته شد. یافته‌ها: درمان تومور با غلظت‌های مختلف بور در فانتوم سر، بررسی شد. بیشترین دوز دریافتی حدود 055/0 سیورت بر ساعت است و مربوط به شرایطی است که در بافت­های سالم، بور جذب نشود. میزان دوز جذبی نوترون‌های فوق حرارتی در شرایطی که در بافت‌های سالم بور جذب نشود، در ورودی جمجمه و بافت مغز شدیداً افت پیدا می‌کند و رفته‌رفته کاهش می‌یابد. نتیجه‌گیری: محاسبات نشان داد وقتی یک بیمار حدود 5 دقیقه پرتو دریافت نماید، مقدار دوز دریافتی حدود 6/4 میلی­سیورت خواهد بود. تحت این شرایط از درمان، دوز معادل تمام بدن وی در یک سال، از 5 میلی­سیورت تجاوز نمی‌نماید.